صهباي عشق

گمان می کنم هر آدمی

باید پشت پنجره ی اتاقش،

یک گلدان گل شمعدانی

داشته باشد،

که هر بار گلهایش خشک می شود و دوباره گل می دهد،

یادش بیفتد که روزهای غم هم

به پایان می رسند!...

آشفته زمانی ست یارب کمکم کن

آفت زندگانی ست یارب کمکم کن

یک لحظه دلم بی عشق ]سوده نباشد

عشقی که به ناپاکی آلوده نباشد

ای چشم امید من برلطف وعطای تو

گرمن هنری ندارم باشد به رضای تو

یارب یارب یارب

ااااه

خوبی وبدی برهمه تاثیرگذار است

راهی بگشایم که به خوشنامی قراراست

ازنیک سرشتی منوبی بهره نگردان

این بنده ی درمانده به درگاه توزاراست

یک لحظه دلم بی عشق آسوده نباشد

عشقی که به ناپاکی آلوده نباشد

ای چشم امیدمن برلطف وعطای تو

گرمن هنری دارم باشد به رضای تو

یارب یارب یارب

یارب منه من رابستان وتهی ام کن

طوطی صفت وآیینه وار همچونی ام کن

کان هرسه نداردبه خودبارمنیت

بیخودزخودازمستی آنگونه می ام کن

یارب یارب یارب

یک لحظه دلم بی عشق آسوده نباشد

عشقی که به ناپاکی آلوده نباشد

ای چشم امیدمن بر لطف وعطای تو

گرمن هنری دارم باشد به رضای تو

یارب یارب یارب

مادراین گوشه زندان وبهارآمده باشد

چه گلی گرنخروشدبه شبش بلبل شیدا

چه بهاری که گلش همدم خار آمده باشد

نکند بی خبر از ما به درخانه پیشین

به سراغ غزل وزمزمه یار آمده باشد

از دل آن زنگ کدورت زده باشد به کناری

باز بااین دل آزرده کنار آمده باشد

یارکورفته به قهراز سرما هم زسرمهر

شرط یاری که به پرستیدن یار آمده باشد

لاله خواهم شدنش درچمن وباغ که روزی

به تماشای من آن لاله عذارآمده باشد

شهریار این سروسودای تودانی به چه ماند

روز روشن که به خواب شب تار آمده باشد

"شهریار"

سلامت رانمی خواهندپاسخ گفت

شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست

گریه‌های سحرم را اثری پیدا نیست

هست پیدا که به خون ریختنم بسته کمر

گرچه از نازکی او را کمری پیدا نیست

به که نسبت کنمت در صف خوبان کانجا

از تجلی جمالت دگری پیدا نیست

نور حق ز آینهٔ روی تو دایم پیداست

این قدر هست که صاحب نظری پیدا نیست

پشه سیمرغ شد از تربیت عشق و هنوز

طایر بخت مرا بال و پری پیدا نیست

بس عجب باشد اگر جان برم از وادی عشق

که رهم گم شده و راهبری پیدا نیست

وداع باباييزم نوشت:

باييزمهربانم جكونه ميتوانم فراموشت كنم درحالي كه زيباترين فصل برايم توهستي

باييزعزيزم جكونه ميتوانم ازكوجه هاي برازمهروصفايت بكذرم 

باييزعزيزم جكونه ازظراوت باران ورنكهاي هزاررنكت عبوركنم

تورادرقلبم جاودانه خواهم كردوبه يادخواهم سبرد

اي زيباترين وبرشورترين فصل زندكيم

تورامن  همواره جشم درراهم

دوستت دارم باييزعزيزم

از نگاه یاران به یاران ندا می رسد

دوره رهایی، رهایی فرا می رسد

این شب پریشان، پریشان سحر می شود

روز نو گل افشان، گل افشان بما می رسد

بخت آن ندارم که یارم کند یاد من

حال من که گوید که گوید به صیاد من

گر چه شد به نیزار گرفتار به بیداد او

عاقبت رسد عشق، رسد عشق، رسد عشق به فریاد من

ساقیا کجایی کجایی که در آتشم

وز غمش ندانی ندانی چها می کشم

ساقی از در و بام در و بام بلا می رسد

بر دلم از این عشق ازین عشق چها می رسد

"فريدون مشيري"

ماه مهربانم نوشت:

دلم برای فصل برگ ریزان وپراز شورورنگت شده بود پاییز عزیزم

دلم برای خش خش برگ هایت زیر پای عابران تنگ شده بودپاییزعزیزم

دلم برای نوازش نسیم های پراز لطافت وآرامشت تنگ شده بود پاییزعزیزم

دلم برای رنگ دوران مهروتلاشت تنگ شده بودپاییزعزیزم

دلم برای انارهای سرخ وشیرینت تنگ شده بودپاییزعزیزم

دلم برای باران های روح نوازت تنگ شده بود پاییزعزیزم

دلم برای فصل عاشقی ات تنگ شده بود پاییزعزیزم

و...

دلم برای از توگفتن تنگ شده بود پاییزعزیزم

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست 

از تو تا ما سخن عشق همان است كه رفت 

بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما 

تو چه رازی كه بهر شیوه تو را می جویم

 
تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست

 شب كه آرام تر از پلك تو را می بندم

 
در دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

این كه پیوست به هر رود كه دریا باشد 

 من نه آنم كه به توصیف خطا بنشینم

این تو هستی كه سزاوار تو باز اینها نیست

"محمدعلی بهمنی"

عطرحضورخدانوشت:

خداياوقتي كه هستي دنياچقدر زيباست ...

عطرحضورت...چقدر شادميشوم ودنياچه زيبا ميشود

خداوندا: تو ميداني..

 توميداني که من دلواپس فرداي خود هستم

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را

مبادا گم کنم اهداف زيبا را

دلم بين اميد و نا اميدي ميزند پرسه

مي کند فرياد ، ميشود خسته

مرا تنها نگذار خدا

بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد

آن صبح چو صادق شد، عذراي تو وامق شد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکي رفت

از لذت جام تو دل مانده به دام تو

بس توبه شايسته برسنگ تو بشکسته

باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم

مولوی

زندگی من مرگ تدریجی بیهوده هاست

زندگی من فرصت طولانی دوباره متولد شدن است

متولدشدن اینبارروی اخلاص روی صفاروی نیاز

دنیایی خواهم ساخت زیر درختان حقیقت کنارسبزه های آفرینش

دنیایی خواهم ساخت اینبارکنارآب

خودم رامی ستایم نه به خاطر انسان بودنم به خاطر انسان هستنم

ایستاده ام سجاده ام امشب پر است از عطر خوشبوی گل یاس

ازعطرعقاقی نمی دانم؟

امشب انگار دوباره جشن تولدسالهاست

جشن باشکوه مرگ بیهوده هاست

جشن تولد آب فضاخاک

ومهمترتولدمن من است

...

"علی واردی"